Każdy obiekt o temperaturze wyższej od zera bezwzględnego emituje energię cieplną w postaci niewidzialnego promieniowania podczerwonego, zwanego też promieniowaniem cieplnym.
Termowizja (lub termografia) jest metodą badawczą zajmującą się rejestracją i przekształcaniem promieniowania podczerwonego na obraz widzialny, przedstawiający rozkład temperatury na powierzchni badanego obiektu.
Można uznać, że praktycznie każdy przepływ lub zamiana energii cieplnej, elektrycznej czy też mechanicznej skutkuje zmianą temperatury na powierzchni obiektu, co daje termografii niezwykle szeroki wachlarz zastosowań. Współczesne kamery termowizyjne, dzięki dużej czułości termicznej wynoszącej nawet poniżej 0,05 oC, sprawiają że nasze obserwacje mogą być bardzo dokładne.
Kamera pozwala zaobserwować w czasie rzeczywistym wszelkie anomalie i nierównomierności rozkładu temperatury, które są objawem niejednorodności materiału, uszkodzeń lub nieprawidłowości wewnątrz obiektu. Bardzo często są one pierwszym objawem zbliżającej się awarii.
„Termowizja” czy „termografia”? Jako poprawny przyjmuje się termin termografia, gdyż oznacza graficzne przedstawienie temperatury. Słowo termowizja oznacza obrazowanie termiczne, a swoją popularność zawdzięcza nazwie kamerom „Agema Thermovision”, dzięki którym badania termowizyjne stały się dostępne. Pomimo, że termografia jest uznawana za „bardziej prawidłowe” określenie, to właśnie termowizja na dobre zagościła w naszym języku.
Kilka ciekawostek o termowizji znajdziemy w artykule Czy kamera termowizyjna widzi przez ściany? I podobne pytania.